Адам Глобус

1. Адам Глобус

АДАМ ГЛОБУС
- С А В Е Ц К І І Б Е Л А Р УС К І П І С Ь М Е Н Н І К , П А ЭТ,
М А С ТА К , В Ы Д А В Е Ц .

2. фотаздымак

ФОТАЗДЫМАК

3. імя

ІМЯ
Сапраўднае імя Адама Глобуса - Уладзімір Вячаслававіч Адамчык (псеўданім утвораны з
часткі бацькавага прозвішча і прозвішча маці), сын знакамітага беларускага пісьменніка
Вечаслава Адамчыка. (Цікавы факт- прозвішча Адамчык паходзіць з памежжа Вялікага
Княства Літоўскага і Рэчы Паспалітай (Берасце). На Слонімшчыну яно прыйшло разам са
знакамітымі Агінскімі.

4. біяграфія

БІЯГРАФІЯ
Уладзімір нарадзіўся 29 верасня 1958 года ў г. Койданава Мінскай вобласці ( зараз
Дзяржынск). У 1959 годзе пераязджае з бацькамі ў Мінск. Хадзіць у дзіцячы сад, потым
вучыцца ў школе. У 1973 годзе Адам Глобус скончвае 8 класаў і вырашае: «Я ніколі больш у
школу не зайду» (але ўсё ж такі Глобусу прыходзіцца некалькі раз наведаць гэта
ненавіснае месца). Малады літаратар паступае у мастацкую вучэльню і скончвае яе ў 1977
годзе. Затым вучыцца ў тэатральна-мастацкім інстытуце на аддзяленні манументальнага
мастацтва. У 1982 годзе скончвае інстытут. Працуе чарцёжнікам, журналістам, мастаком,
рэдактарам часопісу "Крыніца" (з 1987 года). Цяпер займаецца выдавецкай дзейнасцю
(выдавецтва "Сучасны літаратар"). Зяўляецца адным з заснавальнікаў Таварыства
Маладых Літаратараў Тутэйшыя (1986-1990).
Жонка - Алена Адамчык. Мае двух дзяцей і ўнука.

5. творчасць

ТВОРЧАСЦЬ
Паэтычны дэбют Адама Глобуса адбыўся ў газеце "Літаратура і мастацтва" яшчэ ў 1978 г. У
наступным, 1979 г., яго вершы былі надрукаваны ў часопісе Маладосць. Аднак, нягледзячы
на тое, што паэзія Глобуса адпачатку займела прыхільнікаў - напрыклад, Уладзіміра
Караткевіча, які напісаў рэцэнзію на рукапіс яго паэтычнага зборніка, - выхад першай кнігі
пісьменніка зацягнуўся на сем гадоў.

6. творчасць

ТВОРЧАСЦЬ
Да яркіх прадстаўнікоў сучаснага гарадскога фальклору адносіцца Адам Глобус. Яго
творы вобразныя, маляўнічыя, краявідныя. Горад і яго жыхары ў Глобуса адметныя, надта
адрозныя ад папярэдніх версій.
Асабліва хочацца вылучыць ягоныя " Казкі " - выдатна абмаляваная архетыповасць і
дасканалае міфастваральніцтва. Глобус зрабіў паслясавецкую літаратуру жывой. Чытаючы
Глобуса, пазнаеш рэальных людзей і іх характары ня ў сэнсе пэўных асобаў, а тыпажы:
людзі абмаляваныя надта праўдападобна.
Калі першая кніга прозы " Адзінота на стадыёне " (1989) складалася з дастаткова
традыцыйных апавяданняў, адметных хіба што краёвым індывідуалізмам аўтара, то
другая - " Смерць " - мужчына (1992) вылучалася і зместавымі, і стылёвымі навацыямі.

7. творчасць

ТВОРЧАСЦЬ
Глобус распачаў многія мастацкія ініцыятывы, якія былі ўзяты на ўзбраенне сучаснай
літаратурай. Сярод іх варта азначыць і першы беларускі комікс Дзікае паляванне (1990) па
матывах аповесці У.Караткевіча, і дэтэктыўна-прыгодніцкую літаратуру (у суаўтарстве з
братам Міраславам Шайбаком і Максімам Клімковічам ён піша аповесці Заўсёды светла
каля турэмных муроў, Сапежынскі прывід). Несумнеўнай заслугай Глобуса ёсць і стварэнне
айчыннай масавай літаратуры, што мае за мэту вярнуць беларускамоўнага чытача.

8. творчасць

ТВОРЧАСЦЬ
Адам Глобус умела спалучае казачнае і звычайнае, праўдзівае і выдуманае. Гэтым ён
дапамагаенам зазірнуць нам у таямнічыя глыбіні сваёй фантазіі.
У чым жа сакрэт казак- жыхалак, ці можа лепей сказаць небыліц Глобуса?
«Я веру ў нашу казку. Заўсёды я верыў у казку. Казкі мне расказвалі бабы: Ядзвіга і
Браніслава. Я верыў сваім родным бабам. Верыў у казачныя вобразы, у іхнюю моц і
чарадзейнасць. Сваю веру ў жыццяздольнасьць і дзейснасць казачных вобразаў я
захоўваю й аберагаю, - сказаў сам аўтар».

9. Творчасць

ТВОРЧАСЦЬ
Небыліцы Глобуса адметныя сваім цікавым і даволі непрастым сюжэтам, сваім глыбокім
сэнсам, які часам цяжка ўлавіць і зразумець правільна. Глобусаўскія гісторыі, у большасці,
маюць пісімістычную, але заўсёды павучальную, псіхалагічную і маралізатарскую
канцоўку. Па аб’ёму творы маленькія і лаканічныя, простыя ў моўным аспекце, таму
могуць прывабіць нават гультая.

10. бібліяграфія

БІБЛІЯГРАФІЯ
"Парк" (паэзія,
1988)
"Адзінота на
стадыёне" (зборнік
апавяданьняў,
1989)
«Тутэйшыя»
(зборнік,
1989)
"Дамавікамерон"
(1994)
"Толькі не гавары
маёй маме" (1995)
«Круглы год»
(зборнік,
1996)
"Post scriptum"
(1999)
"Тэксты" (зборнік
ўсіх папярэдніх
кніг, 2000)
"Дом" (2005)
«Сучасьнікі" (2006)
"Смерць мужчына" (1992)
"Скрыжаваньне"
(1993)
"Койданава" (1997)
"Новы
дамавікамерон"
(1998)
"Браслаўская
стыгмата" (2001)
"Сшыткі" (2003),
Сучасная
беларуская проза
(2003)
"Літары" (2006)
"Казкі" (2007)
"Convolutus" (2008)
"Замак" (2008)
"play.by" (2009)