Definicja dwujęzyczności

1.   DEFINICJA DWUJĘZYCZNOŚCI Dwujęzyczny z łac. bilinguis, oznacza «sprawny w dwóch językach». W średniowieczu termin ten był

DEFINICJA DWUJĘZYCZNOŚCI
Dwujęzyczny z łac. bilinguis, oznacza «sprawny w dwóch językach». W
średniowieczu termin ten był synonimem słowa «sprytny, zaradny». W
1935 roku amerykański językoznawca Leonard Bloomfield definiuje
dwujęzyczność jako zdolność do mówienia dwoma językami jak osoby
jednojęzyczne.

2.   OSOBY DWU-, WIELOJĘZYCZNE • Małżeństwa mieszane i ich dzieci • Migranci •Mniejszości regionalne •Użytkownicy języka migowego

OSOBY DWU-, WIELOJĘZYCZNE
• Małżeństwa mieszane i ich dzieci
• Migranci
•Mniejszości regionalne
•Użytkownicy języka migowego
•Uczący się języków obcych

3.   TYPY DWUJĘZYCZNOŚCI • Dwujęzyczność równoczesna (współrzędna, symultaniczna) – dziecko przyswaja dwa (lub kilka języków)

TYPY DWUJĘZYCZNOŚCI
• Dwujęzyczność równoczesna (współrzędna, symultaniczna) – dziecko
przyswaja dwa (lub kilka języków) równocześnie przed 3 rokiem życia,
np. w rodzinie dwujęzycznej
• Dwujęzyczność sekwencyjna – osoba przyswaja kolejne języki już ze
znajomością języka pierwszego np. w szkole

4. Slajd 4

Dwujęzyczność równoczesna (symultaniczna)
Strategie wprowadzania dziecka w świat dwóch
języków:
- strategie osoby,
- strategie miejsca,
- strategie czasu.

5. W przypadku dwujęzyczności symultanicznej dziecko najczęściej początkowo najlepiej opanowuje język osoby, z którą przebywa

najczęściej, ma najwięcej
różnorodnych sytuacji komunikacyjnych. Następnie
często językiem dominującym staje się język
społeczności - przedszkola, szkoły. Zwykle jednak
dziecko rozpoczynając przedszkole włada już dwoma
językami, choć niekoniecznie w równym stopniu.

6. Potrzebna jest duża świadomość rodziców – szczególnie w dwóch kwestiach: 1. konieczność nauki i ciągłego doskonalenia języka

Dwujęzyczność sekwencyjna
Potrzebna jest duża świadomość rodziców – szczególnie w dwóch
kwestiach:
1. konieczność nauki i ciągłego doskonalenia języka kraju przyjmującego –
szczególnie wytrwale uczyć się muszą rodzice;
2. nauka i doskonalenie języka rodziców u dzieci

7. Sprawności językowe

Sprawności receptywne
Sprawności produktywne
Sprawności interakcyjne
Sprawności mediacyjne
7 / 30

8. Kompetencje

Kompetencja społeczna
Kompetencja dyskursu społecznego
Kompetencja socjolingwistyczna
Kompetencja socjokulturowa
Kompetencja strategiczna
8 / 30

9. Poziomy biegłości językowej

Jim Cummins rozróżnia następujące poziomy sprawności
językowej:
• elementarne umiejętności komunikacyjne (basic
interpersonal communication skills – BICS);
• poznawcza sprawność językowa (cognitive academic
language proficiency – CALP).
Fasada językowa – pozorna sprawność posługiwania się
językiem.
9 / 30

10. Kod ograniczony i rozwinięty (B. Bernstein)

Kod ograniczony - charakteryzuje się pewną
przewidywalnością wyborów leksykalnych i gramatycznych –
jest to język potoczny, konkretny, nastawiony na przekazanie
konkretnych treści.
Kod rozwinięty - wyrażane są w nim abstrakcyjne sądy, a
wypowiedzi charakteryzują się bogactwem słownictwa i
różnorodnością konstrukcji składniowych
10 / 30

11. Język odziedziczony - fundament

Znajomość języka rodziców pozytywnie wpływa
na umiejętności i poziom opanowania przez
dziecko języka kraju zamieszkania – język
odziedziczony stanowi fundament do nauki
języka kraju zamieszkania.
Wniosek: mówmy do dzieci w języku, który znamy
najlepiej.
11 / 30

12. Teoria współzależności

Zgodnie z Interdependence Hypothesis, teorią współzależności
Cumminsa (1979), istnieją całe obszary wspólnej wiedzy
pozajęzykowej, które rozwijają się przez wzajemną interakcję
języków i tworzą bazę dla rozwoju językowego dziecka (common
underlying proficiency - CUP).
Jeśli dziecko potrafi składnie opowiadać w swoim języku domowym,
bo rodzice zachęcali je do tego i czytali mu książki, to będzie też
potrafiło to robić w drugim języku, używanym w szkole.
12 / 30

13. Znaczenie języka odziedziczonego

1. Bohater
2. Jego świat wartości, cele
3. Trudności
4. Rezultat

14. Definiowanie sytuacji, zwiększanie stopnia konkretności

15. Definiowanie sytuacji, zwiększanie stopnia konkretności

16. Slajd 16

17.   TYPY DWUJĘZYCZNOŚCI • Dwujęzyczność addytywna - dziecko przyswaja drugi język i jednocześnie wzmacnia język pierwszy

TYPY DWUJĘZYCZNOŚCI
• Dwujęzyczność addytywna - dziecko przyswaja drugi język i
jednocześnie wzmacnia język pierwszy
•Dwujęzyczność subtraktywna - dziecko uczy się drugiego języka
kosztem braku rozwoju lub zapominania języka pierwszego

18.   ZALETY I WADY DWUJĘZYCZNOŚCI

ZALETY I WADY DWUJĘZYCZNOŚCI

19.  

20.  

21.  

22. Slajd 22

23. Slajd 23

24. Slajd 24

25. Slajd 25

26. Slajd 26

27. Slajd 27

28. Slajd 28

29. Slajd 29

30. Slajd 30

31. Slajd 31

32. Slajd 32

33. Slajd 33

34. Slajd 34

35. Slajd 35

36. Slajd 36

Metody nauczania w przedszkolu:
early total immersion – język obcy jest używany w przedszkolu
w 100% sytuacji komunikacyjnych
early partial immersion - język drugi używany jest w co najmniej 50%
sytuacji komunikacyjnych (dzieci lepiej rozwijają zdolność rozumienia
niż mówienia)

37. Slajd 37

Metody nauczania:
NAUCZANIE JĘZYKA OBCEGO W PRZEDSZKOLU JEST RACZEJ NAUCZANIEM TREŚCI POPRZEZ JĘZYK OBCY, A NIE
NAUCZANIEM SŁOWNICTWA I GRAMATYKI
nauka poprzez naśladowanie i częste powtarzanie
intensywne zastosowanie pomocy audiowizualnych
różnorodność i bogactwo wypowiedzi językowych i form aktywności,
wykorzystanie różnego rodzaju czynności: manualnych, motorycznych i in. (taniec, pantomima,
scenki teatralne, zabawy ruchowe, rysowanie, wyklejanie itp.)
uczenie się poprzez zabawę i własne działanie (uczenie się poprzez rozwiązywanie problemów
poznawczych (zagadki, rebusy itp.)
intensywne szkolenie wymowy i intonacji poprzez zastosowanie rymu, rytmu, taktu i melodii
nauka poprzez konfrontację z naturalnymi i sensownymi wypowiedziami językowymi,
nauka w powiązaniu z sytuacją, w odniesieniu do środowiska dzieci i znanych im zjawisk
(np. pogoda, pory roku, rośliny, zwierzęta itd.),
rezygnacja z korekty błędów w postaci „wytykania” form błędnych, lecz tylko na zasadzie
powtarzania form prawidłowych

38.   POLITYKA JĘZYKOWA UE • Znajomość języków otwiera drogę do lepszej edukacji, pracy, korzystania z dziedzictwa kultury •

POLITYKA JĘZYKOWA UE
• Znajomość języków otwiera drogę do lepszej
edukacji, pracy, korzystania z dziedzictwa kultury
• Podkreślamy wartość języków
• Tworzymy podstawy nauczania kilku języków