Пароксизмальды жағдай. Шұғыл көмек көрсету. Дифференциальды диагностикасы

1. "Астана Медицина Университеті" АҚ

"Астана Медицина Университеті" АҚ
Кафедра: Неврология
Тақырыбы: Пароксизмальды жағдай.Шұғыл
көмек көрсету. Дифференциальды
диагностикасы.
Қабылдаған:Балтаева Ж.Ш
Орындаған: Досыбекова Г.Ж.631 ВОП

2.

Пароксизмальды жағдай — тырысулық және
тырысусыз эпилептикалық пароксизмдермен
көрінетін кең ұғымды түсінік.
В.А.Карлова (1995),бойынша пароксизмальды
жағдай — церебральды негіздегі талма (ұстама)
көрінетін кенеттен созылмалы патологиялық
жағдайының нашарлауынан пайда болатын, қысқы
уақытты,бұзылыстың қайтымдылығы мен қайталануға
бейім,стереотипті жағдай.

3. Эпилепсия және эпилептикалық синдромдар

4.

ЭПИЛЕПСИЯ
шамадан тыс жүйкелік разрядтардан болатын
қозғалыс, сезімталдық, вегетативтік, ойлау
немесе
психикалық
қызметтердің
қоздырғышсыз
қайталанатын
ұстамалы
бұзылысымен ерекшеленетін бас миының
созылмалы ауруы.
К.Ю. Мухин, А.С. Петрухин, 2000г.

5. Эпилепсияның маңыздылығы

Эпилепсияны емдеуге жылына шамамен
5 млрд. рубль жұмсалады.
½ тікелей емес шығындары жұмыс
уақытының жоғалуына алып келеді.
Ерте диагностика және дұрыс ем
тікелей емес шығындарды қысқартады.

6. Эпилепсияны зерттеу тарихынан

Алғашқы эпилепсия жайлы ресми атап өту
Гиппократқа жатады (460-357 жж. б.э.б.). өзінің
«Киелі ауру» атты шығармасында ол:
«Бұл ауру перзент құрсақта жатқаннан бастап пайда болады.
Бұл перзенттің өскеннен кейін басы ауырғыш және шуға
толы…, және балалар сілекейлі және сумұрынды болады…
Сонымен, бұл аурудың пайда болу себебі түсінікті...»

7. Эпилепсияны зерттеу тарихынан

Аристотель
эпилепсиямен
ауырған
адамдардың тізімін жасады. Оның ішіне өз
жанұясын ұстама кезінде өлтірген Геракл
және Сократ кірген.
Б.э.б. шамамен 1300 жылы өмір сүрген египет
фараоны Аменхотеп IV жайлы жазбалар
сақталған. Ол галлюцинациалардан және
парциалды
эпилептикалық
талмалардан
зардап шеккен.

8. Таралуы

Популяцияда 0,3 – 2,0% құрайды
Батыс
және
Орталық
Еуропада
эпилепсиямен 6 миллион адам ауырады. 20
жылдың ішінде шамамен 15 миллион адам
эпилепсиямен ауырады.
Ресейде эпилепсиямен ауру 0,5 млн. адамды
құрайды, жылына 54 мыңға жетеді.

9. Эпилептикалық ұстамалардың халықаралық жіктемесі (Киото-1981)

Эпилептикалық ұстамалардың халықаралық жіктемесі (Киото1981)
Клиникалық типі.
I. Парциальды (фокальды, локальды) ұстамалар.
А. Жай парциальды ұстамалар.
1. Моторлы ұстамалар: а) фокальды, моторлы,
маршсыз;
б)
фокальды,
моторлы,
маршпен
(джексондық); в) адверсивті; г) постуральді;
д)
фонаторлы.
2. Сенсорлы ұстамалар: а) соматосенсорлы; б) көру;
в) есту; г) иіс сезу; г) дәм сезу; е) бас айланумен.
3. Вегетативті висцеральді көріністермен жүретін
ұстамалар.
4. Психикалық қызметтің бұзылуымен жүретін
ұстамалар: а) дисфазикалық; б) дисмнестикалық; в)
ойлау қабілетінің бұзылуымен; г) эмоциональдыаффективті;
д)
иллюзиялармен;
е)
күрделі
галлюцинациялармен.

10. Эпилептикалық ұстамалардың халықаралық жіктемесі (Киото-1981)

Эпилептикалық ұстамалардың халықаралық жіктемесі (Киото1981)
Б. Комплексті парциальді ұстамалар (естің бұзылуымен
жүреді, жай парциальды көрінестерден басталуы
мүмкін).
1. Жай парциальды ұстамалардан басталып, кейін
естің бұзылуы дамиды:
а) жай парциальды
ұстамалардан басталып, кейін естің бұзылуы дамиды ; б)
жай парциальды ұстамалардан басталып, кейін естің
бұзылуы және қозғалыс автоматизмдері дамиды.
2. Естің бұзылуынан басталады: а) тек естің
бұзылуымен; б) қозғалыс автомтизмдерімен.
В. Екіншілік жайылмалы парциальды ұстамалар.
1. Жайылмалы талмалы ұстамаларға алып келетін
жай парциальды ұстамалар (А).
2. Жайылмалы талмалы ұстамаларға алып келетін
комплексті парциальды ұстамалар (Б).
3. Жайылмалы талмалы ұстамаларға алып келетін
жай парциальды ұстамалардың комплексті парциальды
ұстамаларға өтуі.

11. Эпилептикалық ұстамалардың халықаралық жіктемесі (Киото-1981)

Эпилептикалық ұстамалардың халықаралық жіктемесі (Киото1981)
II. Жайылмалы ұстамалар.
А. Абсанстар
1. Типикалық абсанстар: а) тек естің бұзылуымен; б)
жеңіл клоникалық компонентпен;
в) атоникалық
компонентпен; г) тоникалық компоненпен;
д)
автоматизмдермен; е) вегетативті компонентпен.
2. Атипикалық абсанстар:
а) тонус өзгерістері
типикалық
абсанстарға
қарағанда
айқын;
б)
ұстамалардың
басталуы
және/немесе
аяқталуы
кенеттен емес біртіндеп болады.
Б. Миоклоникалық ұстамалар
В. Клоникалық ұстамалар
Г. Тоникалық ұстамалар
Д. Тоникалық-клоникалық ұстамалар
Е. Атоникалық (астатикалық ұстамалар)
III. Жіктелуге жатпайтын эпилептикалық ұстамалар.
IV. Қосымша

12. Эпилепсияның, эпилептикалық синдромдардың халықаралық жіктемесі. (Нью-Дели -1989).

1. Эпилептикалық ошақтың (фокальды,
локальды: парциальды) белгілі бір
орналасуымен байланысты эпилепсия
және эпилептикалық синдромдар.
1.1. Идиопатикалық
локальді негізделген
эпилепсия
(жас
ерекшеліктерімен
байланысты).
1.2. Симптоматикалық локальді негізделген
эпилепсия.
1.3. Криптогенді
локальді
негізделген
эпилепсия.

13. Эпилепсияның, эпилептикалық синдромдардың халықаралық жіктемесі. (Нью-Дели -1989).

2.
Жайылмалы эпилепсия және эпилептикалық
синдромдар.
2.1. Идиопатикалық жайылмалы эпилепсия (жас
ерекшеліктерімен байланысты).
2.2. Жайылмалы
криптогенді
немесе
симптоматикалық эпилепсия (жас ерекшеліктерімен
байланысты).
2.3. Жайылмалы симптоматикалық эпилепсия және
эпилептикалық синдромдар.
2.3.1. Спецификалық емес этиологиялы жайылмалы
симптоматикалық эпилепсия (жас ерекшеліктерімен
байланысты).
2.3.2. Спецификалық синдромдар.

14. Эпилепсияның, эпилептикалық синдромдардың халықаралық жіктемесі. (Нью-Дели -1989).

Фокальды
немесе
жайылмалы
түрлерге
жатпайтын эпилепсия және эпилептикалық
синдромдар
3.1. Жайылмалы және фокальды ұстамалармен
жүретін эпилепсия және эпилептикалық синдромдар.
3.2. Жайылмалы және эпилептикалық синдромдарға
тән емес көріністермен жүретін эпилепсия және
эпилептикалық синдромдар.
4. Спецификалық синдромдар.
4.1. Белгілі бір жағдаймен байланысты ұстамалар.
4.2. Жалғыз ұстама немесе эпилептикалық статус.
Ұстамалардың типтері эпилептикалық ұстамалардың
халықаралық жіктемесінде көрсетілген.
3.

15.

Сонымен жіктеменің негізіне екі басты фактор
жатқызылған: бірінші - орналасуы: локальды
және жайылмалы түрлері, және екіншісі –
пайда болу себебі: а – дәлелденген мидың
құрылымдық өзгерістерінен пайда болған
симптоматикалық түрлері; б - криптогенді,
мұнда құрылымдық өзгеріс факторы тікелей
көрінбейді, бірақ оны дәлелдеуге болмайды;
және в - идиопатикалық, клиникалық,
электроэнцефалографиялық
және
басқа
зерттеу әдістері (КТ, МРТ) өзгерістерді
көрсетпейді,
негізгі
роль
генетикалық
факторға беріледі.

16.

Идиопатикалық
жайылмалы
эпилепсияның триггерлік механизмінде
негізгі
рольді
көру
төмпегінің
бейспецификалық ядролы атқарады.
Симптоматикалық эпилепсияда басты
роль эпилептикалық ошақтан шеткері
орналасқан нейрондарға жатады.

17.

Эпилептикалық ұстамалардың пайда болу
негізінде
эпилептикалық
нейрондар
тасымалдаушысы
болатын
триггерлі
механизм жатады.
Эпилептикалық
нейрондардың
электрлік
белсенділігі
мембранды
потенциалдың
алдымен
пароксизмальды
деполяризациялық
қозғалысы (ПДҚ), кейін гиперполяризация
фазасы пайда болуымен ерекшеленеді.

18. Эпилептикалық талмалардың жіктемесі.

А. Парциальды талмалар. Эпилептикалық
ошақ
жарты
шарлардың
бірінің
қыртысты
зонасында
орналасқан.
Талма
оң
жақты
тоникалық
ұстамалармен, көздің шетке кетуімен
немесе
автоматизмдермен
көрінуі
мүмкін (самай эпилепсиясында).
Парциальды талмалар ең жиі кездеседі
(көбінде 20 жастан асқан адамдарда).
Б.Екіншілік
жайылмалы
парцальды
талмалар. Фокальді разряд терең
орналасқан орталық құрылымдарды
белсенділігін
арттырады
немесе
қарама-қарсы жаққа өтіп екі жақты
жайылмалы ұстамаларға алып келеді.
ЭЭГ ошақты өзгерістер табылады.
В.Біріншілік
жайылмалы
талмалар.
Фокальді
компонент
клиникалық
көрінісінде болмайды және ЭЭГ зерттеу
боынша өзгеріс табылмайды. Талмалар
кіші (petit mal) немесе үлкен (grand
mal)
болады.
Идиопатикалық
эпилепсияның көрінісі болып табылады,
20 жасқа дейін басталады.

19.

Жайылмалы идиопатикалық
эпилепсиядағы эпилептикалық ошақ
жайлы сұрақ ашық қалуда.
Қазіргі заманғы мәліметтерге
сүйенсек, жайылмалы идиопатиялық
эпилепсияның
негізінде
микродизонтогенез
нәтижесінен
пайда болған жүйкелік эктопиялар
жатады.

20. Эпилепсияның патогенезі

Триггерлі механизм
Эпилептикалық нейрондар – ерекше патофизиологиялық қасиеті бар
(таламустың бейспецификалық ядролары)
Эпилептикалық ошақ
Екіншілік ошақтар
Үшіншілік ошақтар
Эпилептикалық жүйе
қоздырушы әсер
ұстаушы әсерт
Антиэпилептикалық жүйе,
көпірдің ретикулярлы
ядролары, мишық,
құйрықты ядро,
орбитофронтальды қыртыс

21.

Парциальды эпилепсияда эпилептогенездің екі
кезеңі бар
1 кезең. Мидың зақымдануынан бірінші
эпилептикалық талмаға дейін. Эпилептикалық
ошақтың
жетілу
кезеңі.
2 кезең. Аурудың клиникалық дебютынан
(эпилептикалық талма) кейін басталады.
Эпилептикалық белсенділіктің ошақтан тыс
жайылуы, сол жайылу
жолдарындағы
синапстық
өткізгіштікті
арттырады,
нейрондардың қозу деңгейін төмендете
отырып
келесі
болатын
талмаларды
жеңілдетеді - эпилептикалық жүйе дамиды

22.

Эпилептикалық жүйе құрылымдық
күрделілігімен,
динамизммен,
аурудың
дамуына байланысты біртіндеп ауырлауымен
ерекшеленеді.
Эпилептикалық ошақтан эпилептикалық “ату”
әсерінен ми қыртысында екіншілік, тіпті
үшіншілік ошақтар түзіледі. Алғашқы кезде
олар біріншілік ошаққа тәуелді болады және ол
ошақты алып тастағанда жоғалуы мүмкін,
кейінірек
тәуелсіз
болады.
Бұл қағида парциальды эпилепсияда дәрідәрмектік көмек болмаған кезде, хирургиялық
әдіспен уақтылы біріншілік ошақты алып
тастауды негіздейді.

23.

Нейрондардың эпилептенуін түсіндіретін үш
концепция бар:
1. нейрон мембранасындағы немесе оның зат
алмасуындағы
бұзылыстар;
2. нейронды қоршаған ортадағы өзгерістер;
3. ингибиция тапшылығымен байланысты
жүйкелер популяциясындағы патологиялық
өзгерістер.
Барлық өзгерістер зат алмасу және
нейротрасмиттерлі,
сонымен
қатар
құрылымдық деңгейде көрінеді.

24.

Индивидуальды генетикалық бейімділік
Сыртқы әсер – жарақат, жұқпалы-аллергиялық
аурулар, интоксикациялар (уланулар), гипоксия және
т.б.
Эпилесия ауруы тұқым қуаламайды, мұнда белгілі
ферментативті және метаболикалық (зат алмасу) өзгерістер
тұқым
қуалайды.
Бұл
өзгерістер
мидың
талмалық
белсенділігінің шегін төмендетеді және эпилептикалық
ошақтың түзілуіне, оның мидың басқа бөліктеріне жайылуына
әсер ететін мидың эпилептикалық дайындылығының
жоғарылауына алып келеді. Сондықтан да эпилепсияда
қоздырушы фактор - жай сыртқы әсер болуы мүмкін.

25. Жайылмалы идиопатикалық эпилепсия - патогенез

Жайылмалы идиопатикалық эпилепсия патогенез
Жүйкелік эктопиялар
(микродизэнтогенез)
Жүйкелердің дифферентациялық
гиперсезімталдығы
Биологиялық жүйелердің
конституциональды жетіспеушілігі
Қыртысты жүйкелердің
қозуының жоғарылауы
Ми қыртысы
тонусының төмендеуі
Эпилептикалық белсенділіктің пейсмекері
таламустың бейспецификалық
ядролары таламокортикальды
және кортико таламикалық жолдармен
эпилептикалық қозудың
циркуляциялық шеңберінде
Эпилептикалық жүйе

26. Клиникалық көрінісі

Джексондық ұстамалар локальді талмалармен
немесе алдыңғы және артқы орталық
иірімдердің белгілі бір бөлігінің тітіркенуіне
байланысты ұю ұстамаларымен ерекшеленеді.
Джексонондық ұстамалар қол ұшына, аяқ
ұшына, бір қолға немесе аяққа жайылуы
мүмкін.
Кейде
үстамалар
аяқ-қолдың
дистальді бөлігінен басталып дененің жарты
бөлігіне тарайды немесе үлкен талмалы
ұстмаға өтеді.
Моторлы,
сенсорлы,
сенсомоторлы
джексондық
ұстамаларды
ажыратады

27. Клиникалық көрінісі

Типтік
абсанстар
қысқа
мерзімге
естің
бұзылуымен (3-5 с), үзілген қозғалыс позасында
тұрып қалумен ерекшеленеді. Кейде беттің
сұрлануы немесе қызаруы, басты шалқайту, көз
алмаларының жоғарыға ауытқуы байқалады.
Естің оралуымен науқас үзілген қызметін
жалғастыра береді. Қоршаған орта абсансты
байқамай қалады немесе дұрыс емес бағалайды.
Бала бақшалардың және мектептің мұғалімдері
кейде
әсіресе
сериялық
түрде
өтетін
абсанстарды,
балалардың
ұқыпсыздығымен
шатастырады.

28. Клиникалық көрінісі

Жайылмалы тонико-клоникалық талмада алдымен
дененің симметриялы тоникалық ширығуы, одан
кейін
аяқ-қолдардағы
клоникалық
ұстамалар
болады, 30, кейде 60 секунд шамасында жалғасады.
Ұстамалы синдромның екі фазасында да науқас
ерінді және тілді тістеп қалуы мүмкін. Процеске
тыныс алу бұлшық еттерінің қатысуына байланысты
апноэ, еріксіз зәр шығару болады. Қарашықтар
кеңейеді, олардың жарыққа реакциясы жоғалады.
Мойын және бас веналары тартылады, беті көгеріп,
ісіңкі болады. Талма кезінде көз алмасы ашық,
қарашықтар қабақ үсті доғалар астына немесе
шетке
бұрылады.
Талмадан
кейін
науқас
ұйқысұрайды немесе керісінше қозады.

29. Клиникалық көрінісі

Кейде
жайылмалы
эпилептикалық
талмалы
ұстамадан кейін уақытша
моно-, гемипарездер
немесе плегиялар (Тодд параличі) пайда болады. Бұл
қозғалыс бұзылыстары тек 1-2 күннен кейін
жойылады.
Үлкен
талмалық
ұстама
алдында
кейде
продромальды
кезең
болады.
Олар
ішкі
тынышсыздық, үрей, мазасыздық. Кейбір науқастар
аураның болатынын атап өтеді. Ауралардың
қозғалыс,
сенсорлы,
вегетативті,
психикалық
түрлерін ажыратады.

30.

Признаки
Средний возраст
Данные анамнеза
Факторы провокации
Предобморочное
состояние
Клинические
проявления приступа
Соматический статус
Неврологический статус
Психический статус
Основной этиологический фактор
Цереброваскулярный
Эпилептический n=24
Кардиальный
Психопатологический
n=27(34,6%)
(30,8%)
n=18(23,1)
n=9 (11,5%)
71+4,8
62+9,4
68+3,7
75+7,6
Черепномозговая
Церебральный
травма, инсульт, другая
атеросклероз, инсульт,
ИБС, инфаркт миокарда,
Признаки деменции
резидуальная
аномалии церебральных
сердечные аритмии
органическая
сосудов
недостаточность
Недосыпание,
Стресс, изменения
Физическая нагрузка,
Перемена положения
алкоголизация,
привычных условий
психоэмоциональное
головы и тела
гиперинсоляция,
жизни (переезд,
перенапряжение
перегревание
госпитализация)
Головокружение, общая
слабость
Бледность кожных
покровов, отсутствие
судорог, часто –
очаговая
неврологическая
симптоматика
Часто артериальная
гипертензия,
распространенный
атеросклероз
Очаговая
неврологическая
симптоматика, статокоординаторные
расстройства
Легкие когнитивные
нарушения,
церебрастенический
Может быть аура, часто
головная боль,
головокружение
Часто отсутствует,
может быть нехватка
воздуха, боль в груди
Тревога, растерянность,
дезориентация. Может
быть злобность,
раздражительность.
Судороги, прикус языка,
Бледность, цианоз
Внезапные падения,
постприступный
кожи, снижение АД,
сопровождающиеся
гемипарез.
нарушение сердечного
снижением мышечного
Стереотипность
ритма, возможны
тонуса
приступов, часто
судороги
приступы сна
Различный, нет четких
Часто признаки
корреляций
кардиальной патологии
Часто признаки
распространенного
атеросклероза
Очаговая
микросимптоматика,
при постинсультной
эпилепсии - гемипарез
Часто – очаговая
симптоматика,
инсультоподобные
признаки, ТИА
Часто – изменения
личности по
эпилептическому типу
Возможны проявления
цереброваскулярной
болезни
Легкие когнитивные
нарушения
Прогрессирующие
когнитивные
нарушения,

31.

Основной этиологический фактор
Дополнительные
Цереброваскулярный, Эпилептический, n=19 Кардиальный, n=19
методы исследования
n=25 32,1%
24,4%
24,4%
Могут быть признаки
Нарушения
ИБС, признаки
пейсмейкерной и
метаболических
проводящей системы
нарушений.
сердца
Психопатологический,
n=7 9%
Возможны признаки
ИБС, сердечной
недостаточности.
ЭКГ
Часто признаки ИБС.
ЭЭГ
Преобладает
высокоамплитудный Полиморфная картина
Часто - десинхронный
Часто - замедление
гиперсинхронный
с преобладанием
низкоамплитудный
основных ритмов ЭЭГ
вариант с высоким
десинхронного
вариант с высоким
1-2 степени,
индексом острых волн варианта с высоким
индексом бета
амплитудный фон
и периодическим
индексом бета
активности
чаще повышенный.
замедлением в
активности
височных областях
MMSE
ТК УЗДГ
МРТ ГМ
От 24 до 28 баллов – От 23 до 28 баллов – От 24 до 29 баллов – Менее 22 баллов –
умеренные
умеренные
легкие или умеренные деменция различной
когнитивные
когнитивные
когнитивные
степени
нарушения
нарушения
нарушения
выраженности
Регуляторные
Часто – паттерн
Часто – паттерн
Снижение резерва
нарушения
стеноза и
стеноза и/или паттерн
вазодилятации,
гемоциркуляции,
затрудненной
затрудненной
паттерн затрудненной
чаще снижение
перфузии, снижение
перфузии в ВББ
перфузии
резерва
ИВМР
вазодилятации.
Перивентрикулярный Часто – сосудистые
Перивентрикулярный
Почти облигатно лейкоареоз.
и/или
лейкоареоз,
мозговая атрофия 2-3
Лакунарные инсульты, посттравматические
кортикальная атрофия степени, лакунарные
кортикальная атрофия очаги глиоза, атрофия
1-2 ст.
инсульты
1-2 ст.
коры 2-3 ст.

32. Диагностикасы

Ұстамалардың
(немесе
психикалық
қызметтердің бұзылысының) эпилептикалық
табиғатын дәлелдеу
Эпилептикалық ошақтың орналасуын табу
Аурудың этиологиясын табу
Эпилептикалық бұзылыстарды Халықаралық
жіктемеге сай белгілі бір формаға жатқызу

33. ЭЭГ - нің диагностикадағы ролі

Ұстамалардың әр түрлері өзінің спецификалық ЭЭГ
көріністерімен ерекшеленеді
ЭЭГ ми нейрондарының эпилептиформды белсенділік
түріндегі эпилептикалық бұзылысын объективті тіркейді:
спайк
үшкір толқын
үшкір – баяу толқын
Эпилепсиямен ауыратын науқастардың көбінде жай ЭЭГ
зерттеуде эпилептиформды белсенділікті байқау мүмкіндігі
төмен.
Видео ЭЭГ мониторлау және холтерлік ЭЭГ
(амбулаторлы)
мониторлау
эпилепсияны
диагностикалауда маңызды роль атқарады.

34. Емдеу мақсаты:

Эпилепсияны емдеудің негізгі мақсаты –
ұстамалардың жүйке-психикалық және
соматикалық жағымсыз әсерінсіз толық
жоғалуы, науқастың педагогикалық,
кәсіптік және әлеуметтік бейімделуін
қамтамасыз
ету.
Фармакотерапияның
көмегімен
бүл
көрсеткіштерге эпилепсиямен ауыратын
50% науқаста жетуге болады.

35. Емдеу принциптері

Дәрілік
заттарды
және
олардың
индивидуальді таңдау принципі
Емдеудің үздіксіздігі және ұзақтығы
мөлшерін
Ұстамалардың толық жоғалуына қарамастан емді тағы да
2 – 3 жыл үзбеу керек (Эди М.Ж., Тейлор Д.Х., 1983).
Американдық ғалымдар Д. Бруни т Б.Д. Уилдер (1984)
талмаға қарсы емді ұстамалардың жоғалуына 5 жыл
толғаннан кейін барып доғару керек деп санайды.
Дәрі мөлшерін төмендету баяу өту керек (6 – 8 апта)
Комплекстілік
Эпилепсияға қарсы ем басқа да әдістермен бірге
жүруі шарт: дегидратациялы, вазоактивті және
басқалар.
Дәрілерді өзара алмастыру

36. Емдеу принциптері

Монотерапия
Емді бір устамаға қарсы дәріден бастау (немесе басқа
да эпилептикалық емес дәрілермен қосып беру)
Монотерапияның оң әсері болмаған жағдайда ғана әр
түрлі талмаларға қарсы дәрілердің комбинациясын
қолданады
Бұрын қолданғанда оң нәтиже бермеген дәрілерді
тағайындамаған жөн
Жаңа дәрілерді алдында қолданған дәрілерді беруді
доғарғаннан кейін тағайындау

37. Емдеу принциптері

Медикаменттік емді қолдану міндетті емес:
бірінші
изоляцияланған
талмада;
эпилептикалық
эпилепсияның салыстырмалы түрдегі қатерсіз
идиопатикалық түрлеріндегі сирек және жеңіл
эпиталмаларда
сирек эпиталмаларда (жылына 1-2 рет)
ата - ананың баласына асқынулары жайлы
түсініктемелер жүргізілгеннен кейін ерікті
түрде дәрі-дәрмектер бермеуі.

38. Фармакологиялық емнің жалпы ережелері

Эпилепсияның дұрыс диагнозы.
Талма түрлерінің және эпилепсия формаларының
дұрыс диагнозы.
Эпилепсияның түріне сәйкес дәрі-дәрмек таңдау.
Емді
эпилепсияның
формасына
сәйкес
кең
терапевтикалық диапазоны және аз жағымсыз әсері
бар вальпроаттардан бастау.
Белгілі жасқа сай дәрі-дәрмектердің терапевтикалық
мөлшерін қадағалау.
Тұрақты
концентрацияны
қолдап
тұру
үшін
дәрілердің ұзақ әсер ететін формасын тағайындау –
Депакин
хроно,
карбамазепиннің
ретардты
формалары.

39. Фармакологиялық емнің жалпы ережелері (жалғасы)

Емді монотерапиядан бастап, дәріні оң әсер
беретін мөлшеріне дейін жеткізу. Тек,
максимальді мүмкін
мөлшерде оң әсер
болмаса ғана екінші таңдау орнындағы дәріге
өту керек.
Егер альтернативті дәрімен монотерапия оң
әсер бермесе, онда екі не кейде үш дәрінің
комбинациясын тағайындау.
Дәрі- дәрмектерді тәулігіне 1-2 рет беруден
асырмау.
Үнемділік.
Эпилепсияның түріне және емнің жағымды
әсеріне байланысты емдеу ұзақтығы.