Âşik tarzi türk halk edebi̇yati

1. ÂŞIK TARZI TÜRK HALK EDEBİYATI

2. ÂŞIK TARZI TÜRK HALK EDEBİYATI

İslamiyet’ten önce başlamıştı.
Eskiden kam,baksı adı verilen ozonlara bu dönemde AŞIK adı verilmiştir.
17. yüzyıldan sonra divan edebiyatından etkilenmeye başlamıştır.
Âşıklar şiirlerini bağlama adı verilen sazlarla köy köy dolaşıp söylemiştir.
Aşık Edebiyatı hayali olaylardan çok, gerçekçiliğin ön plana çıktığı bir edebiyattır.
Dili sadedir.
Nazım birimi dörtlüktür, yarım kafiye kullanılmıştır.
Son dörtlükte şairin mahlası kullanılır.
Aşk, ölüm, gurbet, ayrılık konuları sıklıkla ilenmiştir.
Coşkulu, lirik bir söylenişi vardır.
Koşma, mani, Türkü, semai, varsağı destan gibi biçimleri mevcuttur.

3. Özellikleri

Aşık veya ozan denilen kişilerin, saz eşliğinde söyledikleri şiirlerden
oluşur.
Genelde sözlü olmasına rağmen şairler, şiirlerini “cönk” dedikleri
defterlerde toplamışlardır.
Şairler, halkın içinden çıktığından halk dilini kullanmışlardır.
Nazım birimi dörtlüktür, yarım kafiye kullanılmıştır.
Şiirlerin son dörtlüğünde şairin adı veya mahlası geçer.
Koşma, semai, destan, varsağı gibi nazım şekilleri kullanılmıştır.
Hece ölçüsü kullanılmıştır.
Hece ölçüsünün 7’li, 8’li ve 11’li kalıplarına ağırlık verilmiştir.

4. Âşık edebiyatının önemli temsilcileri:

13. yy: Yunus Emre

5. 16. Yüzyıl

Karacaoğlan
Pir Sultan Abdal

6. 17. Yüzyıl Kayıkçı Kul Mustafa

7. 19. Yüzyıl

Erzurumlu Emrah
Aşık Ruhsati

8. 20. Yüzyıl

Murat Çobanoğlu
Şeref Taşlıova